دین مردم بالی

اگرچه اندونزی بزرگترین کشور مسلمان جهان می باشد ولی جالب است بدانید که دین رسمی مردم جزیره بالی هندو بوده و تا حدود بسیار زیادی با هندوئیسمی که در هند رواج دارد متفاوت است. مثلاً هندوان بالی از گوشت در غذاهای خود استفاده میکنند و بر خلاف هندوان هند که دارای خدایان بسیاری می باشند و بت پرستی نیز بسیار رواج دارد در بالی فقط سه خدا مورد پرستش قرار میگیرند که در آسمانها به سر میبرند. آیین هندو،قدیمی ترین و کهن ترین مذهب زنده جهان است و اکنون بالغ بر ۹۰۰ میلیون هندو از آن پیروی می کنند.مذهب هندو،مکتبی ماورای طبیعی است و اجازه نمی‌دهد که پیروانش فقط به دنیا یا آخرت دلخوش کنند.زیرا مذهب هندو هدف بزرگتری را دنبال می کند و آن دست یابی به حقیقت زندگی است.منظور اصلی آیین هندو آن است که هر هندوی واقعی بتواند به حقیقت مطلق که برهمن نام دارد ،متصل شود.این حقیقت عبارت است از روحی ابدی که برتر و بالاتر از هرگونه علت و معلول و زمان و مکان است. در مذهب هندو تمام کارها و اعمال مثل کارهای هنری،علمی،سنتی،سیاسی و اجتماعی،وسیله ای هستند برای رسیدن به رستگاری و به همین دلیل یک هندوی کامل،کارهای خود را با نیتی پاک و والا به درست ترین شکل ممکن انجام می دهد. رقص نیز جزئی از آیین هندو است و جایگاه بسیار بالایی در فرهنگ آن دارد.زیرا رقص کاری مقدس است که از خدایان به انسان رسیده است.

خدایان هندو در بالی

شاید با شنیدن نام خدایان، این تصور پیش آید که هندوان بت پرست هستند اما حقیقت این است که هندوان بالی خدای یکتا را می پرستند و معتقدند که ذات مطلق الهی یگانه است. هندوان معتقدند که خدایان، مظاهر گوناگون همان خدای یکتا هستند در این باره در ریگ ودا(یکی از چهار ودای موجود) کتاب مقدس هندوان آمده است : ” بر هر ثابت و جنبنده و نیز بر هر آنچه را ه می رود وبر هر آنچه می پرد و بر تمام این آفرینش رنگارنگ، تنها یک خدا فرمانروایی می کند.” در واقع باید گفت که حقیقت یکی بیشتر نیست اما به نامها و شیوه های گوناگون توصیف می شود. آفریدگار در این آیین , برهما نامیده می شود که مظهر آفرینش است. او انسان و کائنات را آفریده است و برای حفاظت آنان را به دستان ویشنو سپرده است. ویشنو خدای مظهر بقا و زندگی روی زمین است. وی انسان را پس از آفرینش در کائنات محفوظ میدارد و در ادامه بقای وی دخیل است تا در پایان به دستان شیوا سپرده شود. شیوا خدای فنا و نابودکننده انسان و دیگر موجودات است. خدائی که خاتمه دهنده همه چیز محسوب میگردد. در هر صورت هندوییسم مذهبی است که اگر عمیقاً به آن نگاه کنیم، دستورهای خوب و اخلاقی بسیاری در خود دارد و معتقد به افراط و تفریط در هیچ کاری نیست بلکه میانه روی را توصیه می کند.با این حال هر فرد هندو آزاد است که بر حسب توان و خواست خویش، از این مذهب بهره برداری کند. و سرانجام آنکه، هندوییسم می گوید،بشر ناآگاه است و نمی‌داند که ذات مطلق چگونه روح خود را در آفریدگان دمیده است.آغاز و پایان جهان، ماورای زمان است و زمان همانند پلی است میان ازل و ابد و چون انسان مادی ،اسیر در حصار زمان و مکان است، نمی‌تواند از ازل و ابد آگاهی داشته باشد. جمله ای زیبا در بهگودگیتا که می گوید: “آغاز هستی مخفی ، وسط آن آشکار و پایانش ناپیدا است”